Hoe wordt gonorroe gediagnosticeerd?

De bacterie N. gonorroeae wordt aangetoodn met behulp van PCR. Deze test kan uitgevoerd worden op urine (mannen) of op met een wattenstokje afgenomen materiaal van de urethra bij mannen en bij vrouwen van de vagina of van de cervix + de urethra. Bij een anamnese van anale seks wordt tevens materiaal van het proctum afgenomenen bij orale seks van de farynx. Tweede keus voor diagnostiek is de kweek, die wel het voordeel van de mogelijkheid tot resistentiebepaling heeft. Als sneldiagnostiek bij patiënten met esxudaat komen een grampreparaat (intracellulaire gramnegatieve diplokokken) of een methyleenblauwpreparaat (alleen bij urethrale monsters van mannen; diplokokken) in aanmerking. Bij hoogrisicopatiënten en bij klachten die op SOA kunnen duiden wordt tevens lichamelijk/inwendig onderzoek gedaan. PID en epididymitis zijn primair klinische diagnosen. Ter ondersteuning kunnen ontstekingsparameters zoals BSE, CRP en leukocytose behulpzaam zijn.